Wehrmacht-huisjes  Kronenberg onderdeel Kammhuberlinie

In Kronenberg stonden er twee. Het ene bevond zich in de buurt van de tegenwoordige Peelstraat, rechts de weg in bij het beeld van St. Isodorus achter het bos en werd in 1944 alweer afgebroken.
Het tweede stond hier aan de Kronenbergweg tegenover de hier achter ons liggende boerderij. Dit was een stenen gebouwtje  geschikt voor bewoning van de bemanning van de zoeklichtinstallatie  die verderop richting de bossen stond opgesteld.
Het waren dus zeer eenvoudige soldatenwoningen, zie ook bijgevoegde plattegrond

Achtergrond Kammhuber linie

Deze linie werd opgericht door Generaal Josef Kammhuber. Hij liep van Noord- naar Zuid-Denemarken en ging van Noord-Duitsland via Nederland, België en Oost-Frankrijk naar de Zwitserse grens. De eerste versie van de Kammhuberlinie bestond uit een reeks radarstations met overlappende radiodekking en opgebouwd in drie lagen.
Elk station voorzag een radardekking van 32 km hoog (Noord-Zuid) en 20 km breed (Oost-West). Elk controlecentrum bestond uit een Freyaradar met een reikwijdte van ruim 100 km, twee schotelvormige Würzburg-Riese radar, die 70 kilometer bereik hadden en in staat waren om ook de vlieghoogte te peilen. Verder hoorde bij het controlecentrum bij de radars behorende elektronische apparatuur, een telefooncentrale, waarmee heel West- en Noord-Duitsland gealarmeerd kon worden en een hoofdzoeklicht, dat werd aangestuurd door de Freyaradar. Een reeks manueel bediende zoeklichten, die verspreid over de cel stonden opgesteld, waren aanvullend. Elke cel stuurde tevens één hoofdnachtjager en één stand-by-nachtjager aan. De jagers waren meestal de Dornier Do 17, Junkers Ju 88 of Messerschmitt Me 110. Deze linie kende als schuilnaam: operatie Himmelbett.

Voor een zeer uitgebreide beschrijving en werking van de Kammhuberline verwijzen we graag naar de website www.luchtoorlog.net/hoofdstuk1.html